De huurder ervaart individuele dienstverlening

Aanleiding voor het initiatief om bewoners mee te laten denken en praten, is het voornemen van Stadlander om drieëndertig huurwoningen te slopen. De woningen staan aan het Antoniusplein, de Franciscusstraat en de Pater Damiaanstraat.

Sloop en nieuwbouw
Waarom sloop? De woningen hebben hun beste tijd gehad. Het is lastig om ze tegen redelijke kosten CO2-neutraal en technisch in orde te maken. Daarom gaat Stadlander ze slopen, in vijf fases, en vervangen door nieuwbouw.

Met dertig andere huurwoningen in Lepelstraat zal op termijn ook iets moeten gebeuren. Deze staan aan de Wethouder Bogersstraat en de Zoekweg. Stadlander weet nog niet wat hier de beste aanpak is. Renovatie? Sloop en nieuwbouw? Het is nog niet bekend.

Investeren in de toekomst
Stadlander gaat dus investeren in de toekomst van Lepelstraat. Om te beginnen in het gebied Antoniusplein, Franciscusstraat en Pater Damiaanstraat. Bewoners, ook uit naastgelegen straten, kregen een uitnodiging om mee te denken en mee te praten over hoe de buurt er straks uit zou moeten zien. En ook over het type woningen dat daar gewenst is.

Er zijn vier bijeenkomsten gepland waarop bewoners en andere betrokkenen hun ideeën en wensen naar voren kunnen brengen. Daarna gaan de stedenbouwkundigen en architecten aan de slag om de slooplocatie een nieuwe invulling te geven. Met de inbreng van de bewoners in hun achterhoofd.

Met elkaar in gesprek
Tijdens de eerste bijeenkomst, op 14 september, maakten de deelnemers van de werkgroep een rondje door het gedeelte van Lepelstraat waar het een en ander op stapel staat. Met polaroidcamera’s maakten ze opnames van locaties die een goed gevoel geven of juist het tegenovergestelde.

Daarna gingen ze met elkaar in gesprek in gemeenschapshuis St. Antonius. Gewapend met de zojuist gemaakte foto’s en algemene referentiebeelden kreeg het toekomstige beeld steeds meer vorm op de plattegronden die op de tafels lagen.

Gevarieerde nieuwbouw
Hoe ziet dat voorlopige beeld eruit? De nieuwbouw die Stadlander gaat realiseren mag best gevarieerd zijn, en bestemd voor verschillende doelgroepen. Levensloopbestendige woningen voor ouderen en gezinnen, naast woningen voor starters. “Bejaarden, jongeren en gezinnen bij elkaar, bijvoorbeeld aan een pleintje, dat kan een leuk beeld geven”, aldus een van de bewoners, die ook de optie van een knarrenhofje naar voren bracht.

Meer groen en kleur
Een ander groepje pleitte voor meer groen, inclusief kleurige begroeiing en geveltuinen, én het goed onderhouden daarvan. “Meer kleur, minder sprieten.” De grote achtertuinen achter de sloopwoningen mogen straks kleiner zijn. Over de vraag of de parkeervakken voor of achter de woningen moeten komen, was men het nog niet eens. Wel viel de keuze eensgezind op groene verharding op de parkeerplekken.

Het toekomstige buurtje is, als het aan de bewoners ligt, voorzien van speeltoestellen voor alle leeftijden. Ook is de verlichting in orde, niet in de laatste plaats in de brandgangen, en komen er eenduidige groene erfafscheidingen. Het ontmoetingspleintje met bankje moet blijven en met geparkeerde vrachtwagens in de buurt zou het gedaan moeten zijn. Ook was een pleidooi te horen voor het inspelen op klimaatverandering en overtollige neerslag.

Rust, ruimte, dorpsgevoel
“Wat ik hier ervaar is rust, ruimte, het dorpsgevoel, het bekommeren voor elkaar. Als het aan mij ligt blijft dat behouden”, zei een van de bewoners. Het leek erop dat iedereen het met hem eens was.

Zo ontstonden in gemeenschapshuis St. Antonius de eerste contouren van een toekomstige buurt in Lepelstraat. Die contouren zullen concreter worden in de volgende drie bijeenkomsten. Het zou mooi zijn als meer mensen willen meedenken en meepraten. Sowieso zal de communicatie rond de vernieuwing van Lepelstraat zich richten op een grotere groep bewoners en andere betrokkenen.

Tot slot klonk de oproep om een projectnaam te bedenken. Genoeg onderwerpen om de volgende werkgroepavond verder mee aan de slag te gaan!

Jeanne Vogelaars is er eens goed voor gaan zitten. Om haar levensverhaal te vertellen in haar comfortabele appartement met royaal balkon waar ze nog steeds zo tevreden over is. In wat nu Acaciapark heet. “Dit was een officierswijk destijds, sjiek hoor!”

Hogere militairen van de nabijgelegen Cort Heyligerskazerne maar ook van de Vliegbasis Woensdrecht woonden graag in de nieuwe huizen. Montagebouw of Blokkendoos kreeg het buurtje als bijnaam. Vanwege de indertijd, begin jaren ’50, bijzondere en vooruitstrevende prefabbouw, iets wat we nu inmiddels heel gewoon zijn gaan vinden.

‘Hier woonde een kapitein!’
Maar hoe kwam ze op deze plek terecht? “Mijn man Ger was timmerman op de vliegbasis. Hij deed er allerhande werkzaamheden. Op een gegeven moment had hij een dressoir gemaakt voor een sergeant. Die vroeg of hij nog iets voor hem kon betekenen. Waarop mijn man zei: met een huis.”

Blijkbaar had deze onderofficier iets in de pap te brokkelen want niet veel later mochten Jeanne en haar man de sleutels in ontvangst nemen. “Hier woonde een kapitein, mijn man ging er ’s ochtends om half 7 al naar toe.” Opgewonden als hij was om de woning in gebruik te nemen.

Nog steeds is Jeanne content met haar huis. De gedachte om te verhuizen kwam nooit op. Mensen die vaak van huis wisselen op zoek naar beter, Jeanne begrijpt er niks van: goed is goed. Inmiddels is haar man overleden en verloor ze ook haar oudste dochter. “Ze was pas 42.” Christel, haar tweede dochter, is haar steun en toeverlaat. Die is geboren en opgegroeid op deze plek.

Carnaval op een hotelkamer
Via haar dochter blijft Jeanne betrokken bij wat er gebeurt. Zo huurde Christel drie jaar geleden een hotelkamer boven de Bourgondiër op de Grote Markt. Zodat Jeanne de optocht vanaf een mooie plek kon bewonderen, want ze houdt van dat leutfeest. “We hebben altijd carnaval gevierd, bij de Raayberg met het Safari Kwartet en ’s maandags naar de Dubbelstraat.”

Ook als ze boodschappen doet met haar dochter zorgt die ervoor dat haar moeder ziet wat er in de stad verandert. “Dan doen we altijd een rondje Berrege.” Zoals langs het Piusplein. “Dat knapt wel op zeg en de Vijverberg ook.” Jeanne is goed bij de les, dat is duidelijk. Ze hoopt nog lang op haar plekje te blijven. “Als ik maar helder blijf hé!”

Sinds een jaar krijgt ze ook hulp vanuit de WMO bij haar huishouden. Tot die tijd deed ze alles nog zelf. Geen wonder, want tot haar 81e hielp ze anderen in de huishouding. Met schoonmaken. “Ik heb toen een lichte TIA gekregen, daar ben ik wel goed van hersteld, maar met werken was het klaar.”

Dochter Christel lacht er hartelijk om: “Anders werkte ze nu nog.” Ze kent haar moeder maar al te goed: “Ma is verder nog nooit ziek geweest, geen griep, geen corona, helemaal niks.” Jaren achtereen poetste Jeanne met een buurvrouw ook de hal in haar complex. “Nu komt er een schoonmaakbedrijf”, zegt ze.

Altijd plezier onder elkaar
Jeanne zag in haar lange leven veel veranderen, ook de plek waar ze zo graag woont. “Er kwamen allerlei culturen hier wonen.” Er ontstonden spanningen, de wijk was een tijdje berucht zelfs. “Maar onder mekaar hebben we het altijd gezellig gehad, ik heb nooit ruzie gehad.” Jeanne is niet de enige die met plezier woont in de Jan Dercksstraat. “Mijn buurvrouw heb ik ook al 48 jaar.”

In dat jonge wijkje waar gezin Vogelaars neerstreek in ’58 was destijds nog een eigen winkelcentrum. Met een slager, een Spar, een sigarenwinkeltje, ze zijn allemaal weg. De woningen van toen zijn verruild voor nieuwbouw. Alleen de appartementen langs de Jan Dercksstraat bleven staan: 90 in totaal verdeeld over vijf blokken. “In 2000 zijn ze allemaal grondig gerenoveerd.” Binnen is het dan ook aangenaam vertoeven, merkt de bezoeker meteen in de opvallend ruime woning.

Groot onderhoud
Nu vindt er weer onderhoud plaats. Het schilderwerk van de vijf woonblokken wordt onder handen genomen. “We geven ze nieuwe kleuren: aarde en groen, passend bij de omgeving”, vertelt projectleider Martijn Buscop van Induco die deze werkzaamheden uitvoert. Tegelijk worden de portieken opgefrist en de brandveiligheid wordt verbeterd. “Het verduurzamen is al gebeurd. Wel controleren we de spouwmuurisolatie die in het verleden al is aangebracht. Waar nodig brengen we extra isolatie aan.” De huidige dakbedekking van de balkons is verouderd en geeft her en der lekkage. Deze wordt vervangen. In december 2022 is het werk begonnen, afhankelijk van het weer is het eind maart al weer klaar.

Ook als ze boodschappen doet met haar dochter zorgt die ervoor dat haar moeder ziet wat er in de stad verandert. “Dan doen we altijd een rondje Berrege.” Zoals langs het Piusplein. “Dat knapt wel op zeg en de Vijverberg ook.” Jeanne is goed bij de les, dat is duidelijk. Ze hoopt nog lang op haar plekje te blijven. “Als ik maar helder blijf hé!”

Anderhalf jaar stond Michelle ingeschreven bij www.zuidwestwonen.nl. Op bijna ieder huis dat vrijkwam, reageerde ze. En in juni zat ze in de top 4 van kandidaten voor een woning aan de Bernhardstraat in Halsteren. “Ik kwam ook in aanmerking voor een woning in Sint-Annaland”, merkt de Bergse op. “Maar dat was niet helemaal wat ik zocht.”

Halsteren is ideaal voor Michelle. Ze werkt op verschillende plekken in de gemeente Bergen op Zoom. Eén keer per week rijdt ze naar de carpoolplek in Hoogerheide. Daar pikt ze een collega op om samen naar een werklocatie in Bergen op Zoom te rijden. “Vanuit Halsteren is dit een ritje van maar tien minuten.”

Leefbare buurt
De woning aan de Bernhardstraat is een van de woningen die Stadlander tijdelijk verhuurt om leegstand te voorkomen. “We vinden het belangrijk dat buurten leefbaar blijven”, vertelt woonconsulent Youssef el Farissi. “Lege woningen trekken soms ongewenste gasten aan en tuinen kunnen rommelig worden. Dit is niet fijn voor de bewoners. Daarom zijn deze woningen tijdelijk te huur. Drie maanden voor de einddatum krijgen de huurders bericht van ons, zodat ze tijdig op zoek kunnen gaan naar een andere woning.”

Niet iedereen kan zomaar een tijdelijke woning huren. Stadlander stelt hier voorwaarden aan. Youssef: “Maximaal twee volwassenen mogen er wonen en dan zonder kinderen. De woningen verhuren we in principe alleen aan mensen die bij ons bekend zijn. Mensen die al eerder via Stadlander gehuurd hebben bijvoorbeeld. En mensen die al langer bij ons ingeschreven staan. Potentiële huurders screenen we vooraf. Zo zorgen we voor een optimale match.”

Van je huis een thuis maken
Voor de woning aan de Bernhardstraat lijkt die match te zijn gevonden. Michelle was vanaf het begin druk bezig om van haar tijdelijke huis een thuis te maken. Het onkruid in de achtertuin was razendsnel weg en ook maakte ze al snel kennis met een aantal wijkbewoners. “Van de buren kreeg ik spontaan tuinstoelen”, lacht Michelle. “Dat is handig want regelmatig zit iedereen hier bij elkaar in de tuin achter de schuur. Heb ik mooi iets om op te zitten!”

Ze woonden al eens in stadje Steenbergen, maar hadden tot voor kort een gedateerde huurwoning in Bergen op Zoom. “Vochtig dat het er was, wil je niet weten”, kopt Koos maar meteen in als we hem vragen waarom ze zijn verhuisd. “En de huur ging steeds omhoog”, vult Henny aan. Vandaag zijn ze maar al te graag op het opleverfeestje dat woningcorporatie Stadlander en bouwbedrijf Maas-Jacobs houden. Samen met de nieuwe bewoners en direct omwonenden uit de wijk vieren ze dat 16 sociale huurwoningen en 22 koopwoningen recent zijn opgeleverd.

We spreken ook Ad en Karin Verhees (links op de foto). “Dit is wat we wilden. Bad en slaapkamer op de begane grond.” Levensbestendig.’ Voor deze twee nieuwe bewoners valt in hun koopwoning aan de Coupure in de wijk Buiten de Veste in Steenbergen alles op zijn plaats!

Tevreden
De bewoners van de nieuwe woningen krijgen als welkomstcadeau van Stadlander en Maas-Jacobs allemaal een krat met plantjes voor in de tuin. Omdat ze het groene karakter van de wijk willen benadrukken.

De huurders hebben in de tuin bovendien een regenvat. “Een oud wijnvat dat voor dit doel is aangepast door leerlingen van Curio, zo werken we circulair”, vertelt Alexander Henst, vastgoedontwikkelaar van Stadlander. “We gebruiken dit feestelijke moment niet alleen om bewoners elkaar te laten ontmoeten, maar ook om ons gebiedsteam voor te stellen.” De ‘feestgangers’ laten zich intussen verwennen met een hapje en een drankje.

Weg uit Randstad
Anja en Johan Bulk beginnen aan een nieuw leven in Steenbergen. Ze zijn de kersverse buren van Ad en Karin, later deze maand verhuizen ze van Maassluis naar de koopwoning aan de Coupure. “We wilden weg uit de Randstad.” Via hun schoonzoon wisten ze van dit project. “We hebben ons ingeschreven en zijn ingeloot. Voor de huizen was veel belangstelling. Maar dit is wat we zochten, al is het nog wat vreemd nu.” Midden in coronatijd mochten ze met de auto de brochure komen ophalen en meteen weer doorrijden. Nu haast niet meer voor te stellen! “We kregen ook nog aardbeien mee”, lachen ze.

Maas-Jacobs bouwde zowel de huur- als de koopwoningen. Ad en Karin Verhees zijn ronduit tevreden over de samenwerking. “We hebben menig complimentje uitgedeeld. Het voelde heel goed.”